| dc.description.abstract | Samandrag
Bakgrunn og føremål: Amyotrofisk lateral sklerose (ALS) er ein nevrodegenerasjukdom som mellom 300 og 400 personar i Noreg til ei kvar tid lever med. Det er per dags dato ingen godkjend kurerande medisin mot sjukdommen og pasientane med ALS lev i snitt tre til fem år etter diagnostisering. Desse åra er prega av stadige funksjonstap noko som igjen fører til eit auka behov for pleie og omsorg. Som sjukepleiar vil ein kunne møte på desse pasientane i ulike delar av helsetenesta. Sett i lys av sjukepleiar sin helsefremjande funksjon, er føremålet med denne oppgåva å finne ut korleis pasientar med ALS meistrar situasjonen dei er i og på denne måten finne ut korleis sjukepleiar kan fremje meistring hos denne pasientgruppa.
Metode: Denne oppgåva er eit systematisk litteraturstudium.
Resultat: Gjennom litteratursøket er det funne faktorar som fremjer og hindrar meistring. Det er fleire individuelle faktorar som både kan fremje og hindre meistring. For det første har korleis pasienten reagerer på sjukdomsendring og kva meistringsstrategi som vert brukt noko å seie for sjukdomsmeistringa. Håpet kan fungere både som ei hindring og ei fremjing av meistring. Tankar og uvisse kring sjukdommens progrediering kan vere eit hinder for pasientens meistring. Sjukdommens karakter er i seg sjølv ein faktor som hindrar meistring. Vidare vil mangel på sosial støtte og ei dysfunksjonell familieorganisering kunne vere hinder for pasientens meistring. Det å ha ein partner er ein viktig meistringsressurs, men her er ein avhengig av at begge sine behov blir ivaretatt. Pasientar og pårørande saknar informasjon kring sjukdommen og rettleiing i korleis dei skal leve med sjukdommen frå helsevesenet.
Konklusjon: Det vil kunne vere av stor betydning at sjukepleiar er var for pasientens eiga sjukdomsoppleving for å ivareta autonomi, integritet og sjølvbilete. Dette vil seie at sjukepleiar er aksepterande i møte med pasientens måte å meistre sjukdommen på. Familien og pårørande sin funksjon for pasientens meistring er viktig og desse må også då støttast og eventuelt avlastast for at dei skal kunne halde fram med å bli ei støtte for pasienten.
Nøkkelord: Amyotrofisk lateral sklerose, helsefremjing, meistring, sjukepleie | |
