Den refleksive observatøren og kunstens grep om verda

Abstract

Hans Ulrich Gumbrecht har argumentert for at då ein ny, refleksiv observatørrolle vart etablert i løpet av det 19. hundreåret, førte det til ei stor interesse for spørsmålet om det var muleg å sameina observasjonen av verda gjennom sansane (persepsjonen) med den tilgangen til verda vi har gjennom bruk av omgrep (erfaringa). Essayet argumenterer for at denne interessa var sentral i den norske kunstdebatten mot slutten av det 19. hundreåret og undersøkjer korleis kritikarar, kunsthistorikarar og kunstnarar tenkte kring forholdet mellom persepsjon og erfaring i samband med dei kunstnariske hovudstraumane i tida.